~* คงอีกไม่นาน *~

~* คงอีกไม่นาน  *~

ณ ที่นี่ ที่เก่า ไร้เงาฝัน
ขณะห้วงของคืนวันพระจันทร์เสี้ยว
ฉันอยู่เพียงลำพัง นั่งคนเดียว
ขาดผู้คนข้องเกี่ยว ยังเปลี่ยวกาย

มืดเหลือเกินคืนนี้.. .
เหม่อมองฟ้าอีกทีแล้วใจหาย
มีพระจันทร์โดดเดี่ยวอยู่เดียวดาย
ไร้แสงดาวพร่างพราย คล้ายเงียบงัน

หนาวเหลือเกินคืนนี้.. .
สายลมคอยราวี ที่กายฉัน
ต้องกายา ..กระทบใจให้หนาวพลัน
อยู่บนนั้น อุ่นดวงจันทร์คงห่มเธอ

เหงาเหลือเกินคืนนี้.. .
ยังคิดถึงคนดีอยู่เสมอ
นานแล้วนะ การจากไปที่ไร้พบเจอ
ฉันยังเพ้อ ละเมอหามิลาเลย

“อยู่บนนั้นเธอเหงามไหม”
เหม่อมองฟ้าที่ไร ใจเอื้อนเอ่ย
ไร้คำตอบบอกกลับ อย่างเช่นเคย
น้ำตาฉันจึงเผยต่อแสงจันทร์

“ รอฉันก่อนเถิดนะ . ..รอฉันก่อน
อีกไม่กี่ฉากตอนชีวิตฉัน
ทนเหงาก่อนเธอคนดี  . ..อีกไม่กี่ปีคงจะได้เจอกัน
สิ้นลมหายใจนั้น ฉันจะไม่จากเธอ ”

 
 Design with love”