~* เหนื่อย *~

 

 " ขณะภาพทรงจำ ยังทรงใจ
ความรู้สึกหมุนเวียนไป ทำให้เพ้อ
ฉันยังคิดถึงเรื่องเก่า เฝ้าละเมอ
ยังคงเผลอยิ้มกับเงา เหงาเดียวดาย

เ ห นื่ อ ย ยิ่งนักกับความเศร้า เฝ้าคิดถึง
ความดื้อดึง กับหนึ่งใจ ไร้จุดหมาย
นานเท่าไหร่ ใครช่วยตอบ ปลอบโยนกาย
หรือจน ต า ย จากกัน สิ้นวันรอ

น้ำตาเพียงหนึ่งหยด ที่รดไหล
บาดหัวใจหนึ่งใจ ที่ตั้งต่อ
วันเวลามีมากมายคงไม่พอ
ใจจึงท้อ รอ ร๊อ~ รอ~~ ก็ไม่มา "

 
 Design with love”

~* กลางคืน *~

 

~* กลางคืน *~

" ช่วงขณะหนึ่งนั้น ฉันมองฟ้า
ความมืดของนภา พาหวั่นไหว
เงียบค่ำคืน กลืนคืนค่ำ ย้ำดวงใจ
เหตุไฉน? ใยเล่า.. เฝ้าคะนึง

ความสับสนปนเป คะเนหา
คำพูดเก่า เนาว์มา ว่าคิดถึง
ประโยคเศร้า เล่าซ้ำ คำตราตรึง
เพียงวูบหนึง พึงใจ ฤๅใกล้กัน

ระยะห่าง ระยะไกล อย่างไรหนอ
คนรอท้อ ยังรอคอย ยังคอยฝัน
แม้อยากหมุน หมุนช่วงกาล ผ่านเร็วพลัน
คงไร้วัน วันได้พบ ได้สบตา

-
---
-

ณ ตรงนี้ ที่นี่ ยังมีฉัน
ไร้แสงจันทร์ ไร้ฝันใจ แม้ใฝ่หา
ศิโรราบ ภาพทรงจำ ย้ำคำลา
ยืนมองฟ้า ฟ้ามืดมน คนหม่นใจ "

 
 Design with love”

~* ช่วงขณะของราตรี *~

~* ช่วงขณะของราตรี *~

ขณะนั่งทอดถอนใจในความเศร้า
ข้างตัวเรามีเพียงเงาเฝ้าเป็นเพื่อน
ในฉากตอนของทรงจำคอยย้ำเตือน
ความรู้สึกมิลางเลือนเหมือนบางคน

ฉันกลับเฝ้าคิดถึงอยู่อย่างนั้น
ทุกคืนวันมองฟ้าไกลด้วยใจหม่น
อธิษฐานผ่านจันทราล้าเหลือทน
เสียงพร่ำบ่นกลับไร้ผล.. คนยาเยียว

มืดนิทราพาใจให้ไหวหวั่น
หนาวคืนวันอับฝันพระจันทร์เสี้ยว
ฉันยังอยู่เพียงลำพัง.. .นั่งคนเดียว
สายตายังแลเหลียวข้องเกี่ยวดาว

“เธอจะเหงาเท่ากันกับฉันไหม”
คำถามใหม่เกิดในใจรวดร้าว
ความหม่นเศร้าเขาบอกว่าชั่วคราว
แต่ไฉนทุกข์ฉันยาวเล่าดารา.. .

กระชับกอดรอบกายหมายอบอุ่น
เมื่ออ้อนวอนไร้การุณย์จากฟากฟ้า
ให้ความเศร้าเฝ้าสุมรุมชีวา
ปล่อยน้ำตาให้รินร่วงในห้วงใจ.. .

 
 Design with love”