~* ความหวั่นไหว ในค่ำคืน *~

~* ความหวั่นไหว ในค่ำคืน *~

โอ้คืนหนาวดาวเดือนกลับเคลื่อนคล้อย
ระย้าย้อยแสงนวลที่ชวนฝัน
เป็นราตรีที่เงียบเหงาเศร้าอีกวัน
ท่ามกลางแสงแห่งจันทร์ฉันถอนใจ

โอบกระชับเสื้อหนาวกี่คราวแล้ว
ก็มิแคล้วหนาวสั่นด้วยหวั่นไหว
สายลมยังพัดโบกวิโยคไป
จะแกล้งกันหรืออย่างไรให้ระทม

ในความเงียบของคืนค่ำช้ำใจนัก
เพียงความเหงาเศร้าสลักจักผสม
คลุกเคล้ากับน้ำตา ล้าใจตรม
กลับระบมเจ็บแปลบแสบในทรวง

แสงจันทร์สาดวาดฝันวันทดท้อ
แสงดาวก่อล้อใจให้กลับห้วง
ความเจ็บลึกในใจใช่หลอกลวง
เรื่องทั้งปวงกลับลวงล่อก่อน้ำตา

บางถ้อยคำยังจดจำมั่นในจิต
เมื่อหวนคิดพินิจดูกลับรู้ว่า
ฉันโง่เง่าปานใดในผ่านมา
เชื่อสัญญาบางคนจนหลงลืม...

 Design with love”