~* ห้วงใจไยรำพึง *~

~* ห้วงใจไยคะนึง *~

*แสงโสมส่องอร่ามฟ้า       ราตรี
พรายพร่างกลางวิถี             ทั่วล้า
แผ่อุ่นซ่านฤดี                      มาห่ม
จิตจ่อมจมเหว่ว้า                สู่ห้วงลวงกาล

*ยามวานวันร่ำไห้              ในภพ
เมื่อดึกดื่นนึกหลบ              ซบหน้า
ฝังเรือนร่างอย่างสงบ          คอยกลบ กายา
ใจที่อ่อนตอนล้า                  ก่อน้ำตาโรย   

อันกลอนรักหวานหอมยามซ่อนรัก
ต้องเจ็บหนักเมื่อห้วงกาลลบล้างถ้อย
ฉันฝังใจไยคำรักชักเลื่อนลอย
หรือต่ำต้อยเพียงลมปากฝากวานวัน

ยามเจ็บสัมผัสได้หมายเจ็บปวด
ยามร้าวรวดยังรู้สึกใช่นึกฝัน
ยามเหว่ว้าน้ำตาร่วงใครห่วงกัน
ยามรำพันเสียใจใครนั่งทน

ภาพยามรักหอมหวานวานไม่ลบ
ใจจึงพบเพียงความหลังฝังแห่งหน
เรื่องเธอทำช้ำใจให้ระบม
ยังจ่อมจมสมใจเธอไม่แล

เมื่อจากไกลเธอจากไปไม่หวนกลับ
ฉันยังนับวานวันปันดวงแข
เอ่ยคำซ้ำย้ำใจไม่ผันแปร
ทำได้แค่เติมความเจ็บเหน็บน้ำตา
                                   

Design with love"