~* ณ ห้องเก่า *~
ฉันนั่งอยู่ห้องนี้ที่ห้องเก่า
ไร้แสงเงาภาพเราเฝ้าห่วงหา
ยังมีเหงารุมเร้าเย้ากายา
ไร้ซึ่งหน้าโฉมชีวาอุษาครวญ
ภายในห้องปองใจใฝ่มืดมิด
คอยผูกจิตดวงใจให้ไห้หวน
มีเพียงเหงาแลเศร้าคอยรบกวน
มันยียวนชวนใจให้ใฝ่พึง
ยังเดียวดายหายใจในความเงียบ
เพียงเย็นเฉียบเปรียบใจให้คิดถึง
เพราะฉากเก่าเล่าชัดจัดคราตรึง
ยังคะนึงถึงโฉมหน้ากัญญาณี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น