~* รอยยิ้มที่หายไป *~
แม้อยู่ไกลสิ่งใดเล่าคอยตัดสิน
ว่าชีวินถูกตัดสิ้นผู้ห่วงหา
จะห่างไกลแต่ไม่ไร้ผู้เมตตา
ทุกรอยยิ้มตอบกลับมาว่าจริงใจ
ว่าชีวินถูกตัดสิ้นผู้ห่วงหา
จะห่างไกลแต่ไม่ไร้ผู้เมตตา
ทุกรอยยิ้มตอบกลับมาว่าจริงใจ
จริงอยู่ที่นี่ดูกันดาล
ดูอ้างว้างเหงาเงียบกว่าที่ไหน
เพียงแต่สายธารของน้ำใจ
ยังคอยไหลไม่หมดสิ้นให้ตักตวง
ดูอ้างว้างเหงาเงียบกว่าที่ไหน
เพียงแต่สายธารของน้ำใจ
ยังคอยไหลไม่หมดสิ้นให้ตักตวง
………………………………
วันเวลาล่วงเลยลับที่พัดผ่าน
สายสัมพันธ์ที่ดีงามกลับห่างหาย
ภาพชีวิตเก่า เก่าเริ่มกลับกลาย
เมื่อบัดนี้สิ่งทั้งหลายเริ่มเปลี่ยนแปลง
วันเวลาล่วงเลยลับที่พัดผ่าน
สายสัมพันธ์ที่ดีงามกลับห่างหาย
ภาพชีวิตเก่า เก่าเริ่มกลับกลาย
เมื่อบัดนี้สิ่งทั้งหลายเริ่มเปลี่ยนแปลง
เพราะบ้านเรา กำลังจะพัฒนา
จึงนำพาชีวิตตนหลงสีแสง
จากที่ไม่ เป็นต้องมีให้เคลือบแคลง
หลายชีวิตต้องแก่งแย่งสิ่งจำเป็น
จึงนำพาชีวิตตนหลงสีแสง
จากที่ไม่ เป็นต้องมีให้เคลือบแคลง
หลายชีวิตต้องแก่งแย่งสิ่งจำเป็น
ใบหน้าเคยเปื้อนยิ้มในวันเก่า
บัดนี้กลับหมองเศร้าเมื่อพบเห็น
ไม่มีแล้วพี่น้องยามลำเค็ญ
แม้ยากเย็นโลกก็เปลี่ยนหมุนเวียนไป
บัดนี้กลับหมองเศร้าเมื่อพบเห็น
ไม่มีแล้วพี่น้องยามลำเค็ญ
แม้ยากเย็นโลกก็เปลี่ยนหมุนเวียนไป

Design with love"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น